niecić
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wzniecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wzniecaćam, wzniecaća, wzniecaćają, wzniecaćany {{/stl 8}}– wzniecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wzniecaćcę, wzniecaćci, wznieć, wzniecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego
harmider — m IV, D. harmiderderu a. harmiderdru, Ms. harmiderderze a. harmiderdrze, blm pot. «zgiełk, hałas, wrzawa, zamieszanie» Nieopisany, okropny harmider. Harmider ptasich głosów. Narobić harmideru. Podnieść, robić, wzniecać harmider. ‹prawdopodobnie… … Słownik języka polskiego
kurzyć — ndk VIb, kurzyćrzę, kurzyćrzysz, kurz, kurzyćrzył 1. «podnosić tumany kurzu, wzniecać kurzawę, prószyć czymś sypkim» Auto kurzyło na piaszczystej drodze. Zamiataj ostrożnie, nie kurz. 2. pot. «palić papierosa, fajkę» kurzy się nieos. 1. «podnosi … Słownik języka polskiego
niecić — ndk VIa, niecićcę, niecićcisz, niecićnieć, niecićcił, niecićcony książk. «powodować powstawanie ognia; rozpalać, zapalać, rozniecać» Niecić ogień, ognisko. przen. «wzniecać, wzbudzać, powodować» Niecić nadzieję, radość. Niecić bunt. niecić się… … Słownik języka polskiego
niepokój — m I, D. niepokójkoju; lm M. niepokójkoje, D. niepokójkojów (niepokójkoi) 1. «stan psychiczny charakteryzujący się silnym pobudzeniem, napięciem, trudnościami w skupieniu myśli i działaniu; brak spokoju, równowagi; obawa, lęk» Ciągły, gorączkowy,… … Słownik języka polskiego
palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem … Słownik języka polskiego
pylić — ndk VIa, pylićlę, pylićlisz, pyl, pylićlił, pylićlony «wzniecać, rozsiewać jakiś pył, pokrywać coś pyłem, kurzem; kurzyć, prószyć» Śnieg, kurz pyli w oczy, w twarz. Cementownia pyli. pylić się 1. «pokrywać się pyłem, kurzem» Okna pylą się w… … Słownik języka polskiego
wszczynać — ndk I, wszczynaćam, wszczynaćasz, wszczynaćają, wszczynaćaj, wszczynaćał, wszczynaćany wszcząć dk Xc, wszczął, wszczęła, wszczęli, wszczęty, wszcząwszy «zaczynać jakąś akcję, działalność, dawać czemuś początek; rozpoczynać, wzniecać» Wszcząć… … Słownik języka polskiego
panika — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. panikaice, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} uczucie nagłego, gwałtownego strachu, przerażenia, ogarniające zazwyczaj większą liczbę ludzi (zwierząt), objawiające się ogólnym zamieszaniem, popłochem, brakiem logicznego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podżegać — {{/stl 13}}{{stl 7}}[wym. pod żegać] {{/stl 7}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, podżegaćam, podżegaća, podżegaćają, podżegaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wzniecać w kimś wrogie uczucie wobec kogoś lub czegoś, namawiać do popełnienia czegoś złego : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
